Kiedy tylko społeczność graczy usłyszała o No Man's Sky od razu zawrzało. Rozmach tej produkcji sprawił, że już w momencie zapowiedzi wielu z nas musiało szukać swoich szczęk w okolicach podłogi. Małe studio, znane wcześniej tylko ze stworzenia gier z serii Joe Danger, wzięło na swoje barki naprawdę ambitny projekt. Cały wszechświat z ponad trylionem (10^18) planet o różnych ekosystemach i do tego na każdej z nich możemy postawić swoją stopę? Niewyobrażalne. Przynajmniej do niedawna. Teraz wydaje się, że jest to jak najbardziej realne.
Testy przeprowadzone przez dziennikarzy zaproszonych do siedziby studia w Wielkiej Brytanii dają podstawy, żeby stwierdzić, że gra jest tym co obiecywali twórcy. Największy świat wykreowany na potrzeby gry wideo. To już brzmi dumnie, jednak okazuje się, że to nie jedyny atut jaki po swojej stronie ma No Man's Sky. Zawartość gry w grze jest tutaj również na zadowalającym poziomie, pozwólcie więc, że zarzucę Was nowymi informacjami w skondensowanej formie:
- każda z planet będzie różnić się od siebie, nie natrafimy na dwie identyczne,
- wiele z nich jest zamieszkanych, czy to przez różnorakie zwierzęta, czy przez obce cywilizacje,
- pojawi się wiele obcych ras, każda z nich włada swoim własnym językiem, którego możemy się nauczyć,
- możemy wchodzić w interakcje z kosmitami (dialog, handel, etc.),
- od samego początku gry będziemy mogli ulepszać nasz sprzęt (statek, broń, kombinezon, itd.),
- podróże między planetami mogą zająć nawet kilka godzin, jednak możemy drastycznie skrócić ten czas wyposażając nasz statek kosmiczny w hipernapęd,
- rozmiary planet przypominają te jakie znamy z rzeczywistości, nie są to planetarne karły gdzie piesza podróż z jednego bieguna na drugi zajmie nam 5 minut,
- bronie są wielofunkcyjne, posiadają specjalne sloty gdzie będziemy mogli umieszczać fragmenty broni nadając jej nowe właściwości,
- w całej grze nie uświadczymy loading screenów,
- kiedy dokonamy małych zmian na powierzchni danej planety (zabijemy zwierzę, powalimy drzewo, wypalimy laserem swoje imię w skale, itp.) to po powrocie będą one widoczne tylko dla nas,
- kiedy dokonamy znaczących zmian (wytniemy cały las, zniszczymy stację badawczą, pozabijamy wszystkich mieszkańców, itp.) to będą one widoczne również dla innych graczy,
- zbytnie rozrabianie podczas wizyty na powierzchni danej planety może przysporzyć nam poziomu pościgu (podobnie jak w Grand Theft Auto),
- zbieranie materiałów badawczych i surowców będzie odgrywało dużą rolę,
- śmierć bohatera przenosi nas do ostatniego save-point'u,
- podczas eksploracji natrafimy na plany, dzięki którym będziemy mogli stworzyć coś nowego po zebraniu wymaganych części składowych,
- na PS4 gra będzie wspierać Playstation VR.
Część z tych informacji wyszła z ust (lub spod palców) dziennikarzy, a część od Sean'a Murray'a (jednego z twórców), więc nie jest to marketingowy bełkot mający sprawić, że tłumnie złapiemy za portfele w czerwcu tego roku. Osobiście przyznam, że przeraża mnie ogrom tej gry. Jeżeli każda z tryliona planet będzie na tyle ciekawa, że wzbudzi we mnie chęć jej zbadania, to już mogę szykować sobie kilkuletni urlop, setki kroplówek do żywienia dożylnego i wydrążyć dziurę w fotelu, żeby niepotrzebnie nie odrywać się od gry przez takie przyziemne czynności jak wypróżnianie się.
1 Komentarz
Zapowiada się ciekawie.