Dreamcast to do dziś konsola będąca synonimem błyskawicznej zabawy i przeniesienia do domów graczy klimatu z salonów arcade. Najszybsze, najbardziej szalone gry oraz nowatorskie rozwiązania (internet na konsoli, który nawet dobrze działał) czuły się na niej świetnie, a mimo to szefostwo Segi postanowiło błyskawicznie ją uśmiercić – już w 2001 roku zaprzestano produkcji w obawie przed PlayStation 2.
Pamięć o Dreamcascie nie może jednak przeminąć. Do dziś wiele osób żałuje, że Sega zaprzestała produkcji sprzętu – firma posiada przecież tyle potężnych marek, że śmiało mogłaby rywalizować z Sony, Microsoftem i Nintendo. Niestety pasmo złych decyzji sprawiło, że firma popadała tylko w coraz większe tarapaty, dopiero od niedawna zaczynając wracać na właściwy tor i przynosić jakiekolwiek dochody.
A dlaczego warto tak tęsknić za ich ostatnim sprzętem? Bo pojawił się na nim praojciec trójwymiarowych gier z otwartym światem – Shenmue, bo Soul Calibur było genialną bijatyką, a pozycje pokroju Crazy Taxi, Metropolis Street Racer czy Jet Set Radio nie miały absolutnie żadnej konkurencji na innych konsolach, odstawiając rywali daleko w tyle. Osoby kochające dwuwymiarowe bijatyki i strzelaniny też miały na Dreamcascie istny raj an ziemi zagrywając się w Ikarugę, Street Fightera III czy Garou. Możliwe , że obecnie marki te mówią niewiele młodszym graczom, ale nie umniejsza to ich wartości.
To był sprzęt z duszą, niech spoczywa w pokoju.
0 Komentarzy