Top Tunes #3: Diablo II + Lord of Destruction - Publicystyka

Diablo II jest jedną z najważniejszych dla mnie gier. Do dzisiaj pamiętam dzień w którym po raz pierwszy mogłem zagrać u kuzyna w to dzieło. I chodź miałem wtedy niespełna osiem lat wiedziałem, że mam do czynienia z czymś niesamowitym. Miłość ta przetrwała próbę czasu i sprawiła, że pozostałem „opętany” po dziś dzień. Jednym z najważniejszych elementów który dalej pozostaje niedoścignionym wzorem był mroczny klimat. Naznaczone ogniem piekielnym Tristram, zatęchłe podziemia świątyni Kurast czy plugawe Sanktuarium Chaosu stają przed moimi oczami wraz z pierwszymi dźwiękami ścieżki dźwiękowej.

Klasyka odkryta na nowo

To właśnie ten genialny klimat stanowi największą siłę opisywanego soundtracku. Każdy akt posiada utwory odpowiednio skomponowane do ekosystemu lokacji. Słuchając samej muzyki możemy zorientować się gdzie aktualnie wylądowaliśmy podążając za wędrowcem. Różnorodność motywów tematycznych wręcz zachwyca (podczas gry odwiedzimy między innymi pustynię, mroczną dżunglę czy ośnieżony szczyt Arreat) jednak całość jest spójna i zachowuje mroczne dziedzictwo. Efekt ten udało się uzyskać poprzez powierzenie skomponowania muzyki do Diablo 2 człowiekowi, który był odpowiedzialny za soundtrack pierwszej części. Matt Uelmen (wieloletni współpracownik Blizzadra, jego muzykę możemy usłyszeć w StarCrafcie czy Word Of Warcraft: The Burning Crusade) wykorzystał ścieżkę dźwiękową poprzedniczki, rozwijając ją o dodatkowe elementy. Taki zabieg sprawił, że w drugiej części czujemy się jak w domu wsłuchując się w znane motywy. Jednak przy okazji tej produkcji kompozytor posunął się o krok dalej. Za przykład weźmy akt 2 rozgrywający się w otoczonym piaskami pustyni Luth Golein. Tam zamiast klasycznych ambientów czy chórów znajdziemy egzotyczne instrumenty tworzące wręcz mistyczną atmosferę. W akcie trzecim do dżungli wprowadzą nas hipnotyzujące rytmy wybijane na afrykańskim djebe. Są to jedyne oprócz gitary, oboju i perkusji instrumenty muzyczne nagrane na żywo. Reszta dźwięków zaczerpnięta została z bogatych bibliotek Symphony of Voices oraz Heart of Asia.

Pan zniszczenia 

Zupełnie inne podejście Matt Uelmen zastosował przy komponowaniu ścieżki dźwiękowej dodatku „Pan zniszczenia”. Tutaj większość muzyki została napisana na orkiestrę, a za jej wykonanie odpowiedzialny był Kirk Trevor oraz Slovak Radio Symphony Orchestra. Kompozycje straciły trochę ciężkiego klimatu na rzecz epickości oraz melancholii. Soundtrack idealnie pasuje do ośnieżonych terenów góry Arreat. Nie jest już tak przytłaczający jak to miało miejsce w podstawowej wersji gry. Wieje od niego chłodem oraz pewnym smutkiem spowodowanym nieuchronnością zagłady, która spadała na święty szczyt barbarzyńców. Po raz kolejny atmosfera jest z goła odmienna od zatęchłych lochów Tristram, lecz cały czas podąża za nami ciężki klimat, który stał się wizytówką serii.
Melodia pośród zamieci 

Matt Uelmen ostatecznie rozstał się z Blizzardem by zasilić szeregi Runic Games. Pod nową banderą stworzył ścieżki dźwiękowe do „duchowych spadkobierców Diablo” czyli serii Torchlight. Dla mnie jednak zawsze będzie kojarzony z dziełem jakie stworzył w 2000 roku. Jest to jeden z moich ulubionych sondtracków w którego dźwiękach zachowały się wspomnienia wielu nocy zarwanych na starciach z panem piekieł. Być może trochę podkoloryzowałem mój opis, ale każdy kto grał w ten tytuł wie co czuje. I chodź jest już wiele lat po premierze moja miłość do Diablo II nie osłabła a muzyka zawsze wywołuje te same emocje od pierwszej do ostatniej nuty.